Sanitize and clean your Mobile phone

आपका मोबाईल या टॉयलेट :-  क्या है ज्यादा साफ ?

                                                                                                                                अ.ना.दमाहे

१. वया आपको मालुम है आपका मोबाईल लाखो किटाणू का गड है?  एक टॉयलेट हँडल या शिट के मुकाबले आपके मोबाईल पर अठाराह गुना ज्यादा बैकटेरीया हो सकते है। शोध से पता चला है कि टायलेट सीट के हर वर्ग इंच के दायरे मे संभवतः १२०१ बैक्टेरिया होते है। किचन के ओटे पर १७३६ बैकटेरीया प्रती वर्ग इंच होते है।

२. आपको यह जानने की जरूरत है कि आपके मोबाईल के हर वर्ग इंच दायरे मे २५१०७  बॅकटेरीया होते है। किसी भी वक्त एक अस्वच्छ मोबाईल पर डेढ करोड से ज्यादा किटाणू हो सकते है।

३. आपके मोबाईल पर प्रमुखता से पाया जाने वाला बेक्टेरीया है    स्टिफायलोकोकस ईपिडरमीडीस, इनकी संख्या ५०% से भी ज्यादा हो सकती है। मोबाईल की उष्णता बॅकटेरीया की संख्यावृद्धी के लिए अनुकुल होती है।

४. अन्य प्रकार के बैक्टेरीया जो आपके मोबाईल पर पाये जाते है जैसे-  

निगेटिव स्टेफिलोकोक्की - लगभग १५%,

बेसिलस यसपीपी - लगभग १२%

५. इनके अलावा अन्य प्रकार की बैकटरीयल कॉलोनीया भी मोबाईल या सेल फोन पर होती है उदा: इ.कोली, इनफल्युइंझा, एमआरएसए।

६. आपके कम्पयुटर स्क्रिन, किबोर्ड, डेस्क, माऊस पर भी असंख्य किटाणू होते है।

७. यह सब आपको बिमार करने के लिए पर्याप्त है।

मोबाईल फोन को कैसे सॅनीटाईज करे ?

१. अलकोहोल और पानी को ४०/६० के प्रमाण मे मिला ले। कॉटन स्वैब या मायक्रोफायबर कपडे को इस सोल्युशन मे थोड़ा भीगो ले और मोबाईल को अच्छी तरह साफ कर ले।

२. विनेगर और  डिस्टील्ड वाटर ५०:५० की मात्रा मे मिला ले। कपडे को उपरोक्त मिश्रण में थोड़ा गिला कर मोबाईल को साफ किया जा सकता है।

३. माक्रेट मे उपलब्ध माईल्ड हँड सैनीटाईजर भी इस्तेमाल कर सकते है। इससे मोबाईल स्क्रीन पर मौजूद फिंगरप्रिंट भी साफ हो जाता है।

Gondia :- Agriculture, Water supply & Irrigation

                                        अनिल.ना.दमाहे

भातपीक हे गोंदिया आणि भंडारा जिल्ह्यात प्रामुख्याने पिकविले जाणारे अन्नपीक आहे. हे दोन्ही जिले विदर्भाच्या पूर्वे दिशेला असून मुख्य दळणवळणाचे केन्द्र आहे. स्थानीक लोंकाचे शेती प्रामुख्याने भातशेती किंवा धान उत्पादन इथे मुख्य व्यवसाय आहे. तांदळाचे भरघोस उत्पादनामुळे गोंदिया हे 'Rice City' या नावाने प्रसिद्ध झालेले आहे.

भातपीक (तांदुळ):-

भारतात तांदुळ किंवा भातपीक प्रमुख अन्नपीक म्हणून गणले जाते. जगात अर्धी लोंकसंख्याचे भात हे प्रमुख आहार आहे (वने व पर्यावरण मंत्रालय,२०११). भातपीक असंख्य लोकांना अन्नसुरक्षा प्रदान करते तसेच भातपीकाला आर्थिक आणि सांस्कृतिक मुल्य प्राप्त आहे. भारतात लोंकाच्या जीवनशैलीत भातपीकाला विशिष्ट स्थान लाभलेले आहें आणि भातपीक हे प्रत्येक जनमानसाशी एकरूप झालेले आहे. भाताचा अनेक प्रकारे उपयोग केला जातो उदा. अर्भक पदार्थ, कडधान्य, बिअर आणि किण्वन (fermented) पदार्थ, फराळ पदार्थ ईत्यादी.

                  जगात एकूण १४४ देशात भातपीकाचे उत्पादन केले जाते आणि हे उत्पादन क्षेत्र १५५  दशलक्ष हैक्टर एवढे आहे. जगातील भाताच्या एकूण उत्पादनापैकी ९०% पेक्षा जास्त उत्पादन एकटया आशिया खंड़ात होते. तर जगातील भाताच्या उत्पादनापैकी ७५% भात हे आशिया खंड़ातील लोक सेवन करतात.

भातापासून घेण्यात येणारी कॅलरीज:-

दक्षिणपूर्व आशीयाई लोक:- एकूण कैलरीजच्या ६०% कॅलरीज.

पूर्व आशियाई व दक्षिण आशीयाई लोक:-एकूण कैलरीजच्या ३५% कॅलरीज.

सर्वाधीक तादंळाचा खप (दरवर्षी १३० ते १८० किलो प्रतिव्यक्ती) हा प्रामुख्याने आशिया खंडातील बांग्लादेश, कंबोडीया, लाओस, बर्मा, थायलंड, ईडोंनेशीया आणि विएतनाम इथे दिसून येतो.

इतर अन्नपीकाच्या तुलनेत भाताची कॅलरी (प्रतियुनिट लागवड क्षेत्र) जास्त असल्यामुळे भात जास्तीत जास्त लोंकाची पूर्ति किंवा गरज भागवू शकतो. वाढिव लोकसंख्यामुळे भातपीकाची लागवड मोठया प्रमाणावर करण्यात येते. अन्नसुरक्षेच्या दृष्टीने भात अतीमहत्वाचे पीक झालेले आहे.

 भातशेती,गोंदिया

भातपीक- पाणथळ लागवड पद्धत अवलंब करण्यात आलेला कालखंड व प्रदेश:                       

लोकाभिमुख झालेला भातपीक व त्याची लागवड ह्या दोन घटना भाताच्या इतिहासात प्रामुख्याने भर घालतात. चिखल व रोवणी हे तंत्र विकसीत झाल्यानंतर भातपीकाची लागवड झाली असावी. भातपीक कधी व कसा लोकांशी निगडीत झाला व त्याची लागवड करण्यात आली याबद्दल विशिष्ट पुरावे उपलब्ध नाहित.  चीन या देशात ११००० वर्षापूर्वी यांगस्से नदीकाठीं भातशेती व्हायची असे पुरावे पुरातत्व विभागाच्या नविनतम संशोधनानंतर समोर आले आहे. भातपीकाची पाणथळ लागवड करण्याची पद्धत चीन या देशात सर्वप्रथम उपयोगात आली. ह्या पद्धतीचा प्रचार व प्रसार लवकरच लगतच्या प्रदेशामध्ये झाला.

दक्षिणपूर्व आशिया :- ई.पू. २००० 
इडोनेशिया :-  ई. पू. १५००

जापान :-  ई पू १००

युरोप :- ७०० AD

भारत :- ई. पू २००० – १५००

सध्या अस्तिवात असलेली पद्धत ४०० ते ५०० वर्षे जुनी आहे. भारतात भातपीकाची लागवड गंगा नदीच्या लगतच्या प्रदेशात झाली याचे पुरावे आढळले आहेत.

 

                     भातशेती, गोंदिया नजीक

 सिंचन:- गोंदिया जिल्हयातील शेती ही पूर्णपणे पाऊसावर अवलंबुन असून काही क्षेत्रात पावसा अभावी सिंचनाची आवश्यकता भासते. ह्या क्षेत्रात पाऊस व सिंचना अभावी भातशेती करणे शक्य नाही. पावसा अभावी सिंचन  हे विहीर, कालवा, जलयुक्त शिवार व जलाशय यांच्या माध्यमाने करण्यात येते.

गोंदिया जिल्हयात प्रामुख्याने २ मोठे सिंचन प्रकल्प, १० मध्यम व १९ लघु सिंचन प्रकल्प आहेत. गोंदीया जिल्यात जवळपास १४०० लघु व मध्यम तलाव आहेत. गोंदिया जिल्हा "तलावांचा जिल्हा" म्हणून प्रसिद्ध आहे.

                     वैनगंगा नदी, डांगुरली    
                
वैनगंगा नदी ही गोंदिया जिल्हयातून वाहणारी प्रमुख आणि सर्वात लांब नदी आहे. बाघ, बावनथडी, गाढ़वी, चुलबंद ह्या वैनगंगेच्या उपनदया आहेत.

             उन्हाळयात पाण्याची पातळी वैनगंगा नदी, डांगुरली 

    
गोंदिया :-  पेयजल पाणीपुरवठा व व्यवस्थापन :-

डांगुरली इथून वाहणारी वैनगंगा नदी, व खैरबंदा तलाव हे गोंदिया शहरा लगत असलेले पाण्याचे मुख्य स्त्रोत आहेत. हे प्रामुख्याने गोंदिया शहराची, उधोगधंदे, लगतचे खेडे यांची पाण्याची गरज भागवतात. हे दोन्हीं स्त्रोत गोंदिया शहरापासून ३०-४० किलोमिटर च्या अंतरावर आहेत. 

गोंदिया शहरासाठी 12 MLD क्षमतेचा नविन जलप्रकिया व शुद्धीकरण केन्द्र शाशनाने स्थापण केलेला आहे. ह्या केन्द्राचे व्यवस्थापण महाराष्ट्र जीवन प्राधीकरण, महाराष्ट्र शाशन यांचेकडे आहे. वैनगंगा नदी, डागुरंली इथून गोंदिया शहराला पाणीपुरवठा केला जातो. शहराला पाणीपुरवठा करण्यापूर्वी या संयत्रात जलशुद्धीकरण केले जाते.  

जलप्रकिया:-
गोंदिया येथिल जलशुद्धीकरन केन्द्रात प्रामुख्याने फेरीक अॅलम (तुरटी) जलप्रकियेसाठी उपयोगात आणली जाते.

 नविन तंत्रज्ञान व संशोधना नंतर तयार करण्यात आलेले नॉनफेरीक अॅलम व पिएसी सुद्धा पाणी गोठण्यासाठी व शुद्धीकरण्यासाठी वापरता येते.

NON-FERRIC ALUM IN DRINKING WATER APPLICATIONS : Indian Perspectives

Iron–free Aluminium sulphate is commercially popular as Non-ferric Alum (NFA) in India. Likewise, Alumino-ferric alum is popular as Ferric-alum. Al-based and Fe-based coagulants find applications in water and waste-water treatment. Iron-based coagulants broadly include coagulants like ferric chloride and ferric sulphate etc.

In Al-based coagulants, Alumino–ferric being more popular because of easy availability and cheaper price unlike Non-ferric alum. Non-ferric alum should not be confused with alum other than Iron-based coagulants. It is proven fact that Fe-based coagulants scores better over Al-based coagulants over various performance parameters. Both the categories of coagulants ie Al-based and Fe-based, have benefits and limitations depending on applications. Fe-based coagulants perform better in wastewater applications than Al-based coagulants, which is more popular in drinking water treatment.

In India, Ferric Alum is made from Bauxite and Iron-Free Alum (Non Ferric Alum) from Alumina. In USA, Iron free-Aluminium sulphate or Non Ferric alum has been certified by the National Sanitation Foundation (NSF) for use in the treatment of drinking water at a maximum dosage of 150 mg/L. Bureau of Indian Standard, IS 260:2001 Second revision clearly specifies the use of Aluminium sulphate, non-ferric as a coagulant for clarifying oils & fats and purification of water having large oil content. IS 260:2001 doesn’t clearly mention about the use of Iron-free Aluminium sulphate as a coagulant in drinking water treatment. It is being extensively used in drinking water treatment in Americas, European Union Nations, and some part of Africa & Asia. Our neighborhood nations like Bangladesh & Srilanka are also using it in drinking water treatment. In India water supply authorities are still reluctant in using Non-ferric Aluminium sulphate in drinking water treatment instead of conventional Ferric alum.

In India water supply authorities are still reluctant in using Non-ferric Aluminium sulphate in drinking water treatment instead of conventional Ferric alum. The prominent reasons for this, are absence of clear and authentic government reports & relevant Indian Standards on the use of NFA as a coagulant in drinking water treatment, inability in taking policy decision of switching over to new product from conventional one, cost factor, unawareness of the product.

 Therefore to bridge this gap of taking policy decision by the government authorities in this regards, it is imperative to encourage more R & D in the use of Aluminium sulphate, non-ferric in drinking water treatment of raw water from different sources. Detailed study in treating this coagulant with different sources of water intended for drinking water, from different locations across the country be carried out.

This need of the time has driven motivation  to determine the effectiveness of this Non-Ferric Alum as a Coagulant and to evaluate its suitability in drinking water treatment with regards to health & safety and economic considerations in post treatment. Although Alumino-ferric is recommended for drinking water applications and is being used extensively till date, is under scanner due to reasons already pointed out.

Therefore detailed study shall be carried out to give insight into the effectiveness & suitability of Non-ferric Alum in drinking water treatment in Indian context.

Biodegradable Waste :Convert your Garbage in Manure in 35 days

There are plentiful ideas to convert your organic waste into Manure. I have used aerobic composter, a kind of chemical powder impregnated with aerobic bacterias to convert household garbage or agro-waste supplemented with cow dung into Manure or Biofertilizer. The digestion period may vary from 35 to 40 days. Soil can also be mixed, if required with organic waste and aerobic composter to give amended soil after sufficient digestion period. The conversion is approximately 60%.  One Ton Organic waste or Garbage can be decomposed with a slurry of aerobic composter ( 2Kg in 40 Lit water) spread over the waste. Digestion rate can further be speed up, if required, by periodic mixing ( turning a pile ), addition of water in a week time. Sunlight and oxygen plays important role during this aerobic decomposition. The aerobic composter costs only Rs 230/ Kg.  One can convert 1 ton biodegradable waste in approximately 600 kgs of Manure in ideal conditions in 35 days, which may costs up to Rs 460. All this can be carried out in a pit in your backyard or garden. 

Fresh Garbage photo

The amended soil with Manure

The following is the photograph of aerobic composter- 1kg packet

WECLEAN ENVIRO : An Environmental Informatics

In modern Sanskrit, the word Paryavarana is used for environment, meaning which encircles us, which is all around in our surroundings. But in the Atharvaveda words equivalent to this sense
are used; such as Vritavrita, Abhivarah, Avritah, Parivrita etc. Vedic view on environment is well-defined in one verse of the Atharvaveda where three coverings of our surroundings are referred as Chandamsi.

HEALTH MATTERS :- Nutrition Chart for Indian Vegetables

PLASTIC WASTE DISPOSAL- Practically Feasible & Economically Viable Methods

•Plastic Waste (PW), forms a part of MSW.

•Urbanization brought the concept of “Use & Throw” which leads to quantum jump in the generation of Plastic waste.

•Higher Manufacturing potential due to qualities like low weight, high strength & durability, ease of manufacturing and low cost.

•Higher MW polymers, their toxicity and resulting pollution make plastic waste difficult to dispose off in environmentally safe manner.

•Plastic waste collection & disposal is one problem for which Government has not been able to find long lasting solution so far.

•Plastic waste- Industrial and Urban

•Urban Plastic waste collection to disposal – Responsibility of Local Municipal authority.

 The well known principles of 3R’s – Reduce, Reuse & Recycle should be followed in the hierarchy of waste management. Naturally the practice of Reduce & Reuse has to be followed by waste generators.

•Recycling refers to Recovery, which itself is divided into Material Recycling and Energy Recovery.

•Material recycling is again divided into Mechanical & Feedstock Recycling.

•The choice between Mechanical recycling, feedstock recycling, Energy Recovery depends upon the types of PW.

•Until the practice of segregation at Source becomes habit with the people, such Recycling should be encouraged by the Municipal authorities through private partnership as an organized industry providing space, tax reliefs, incentives. 

•Typically, segregated wastes having plastics and similar combustible material having calorific values as low as 2500kcal/kg have been used in India.

PLASTIC WASTE DISPOSAL TECHNIQUES

•1 Destruction of PW in cement clinker manufacturing kilns. Thus we can use PW as an alternative fuel in cement kilns.(This option can be adapted for the wastes in the dumpsites).This recovers their calorific value and at the same time disposes the waste in a scientific manner.

•2 Burning the PW in incinerators for energy recovery. This is being increasingly questioned by the environmentalist.

  Destruction in cement kiln is better option than incineration.

•3 Disposal of PW in blast furnace has not yet been tried in India.

•4 Use of plastic waste in Construction of Tar roads is a simple, proven, economically viable technology.

•5 Conversion of all types of mixed, contaminated plastics without any segregation and without thorough cleaning of the waste is also possible by converting the waste into fuel. 

WECLEAN ENVIRO

WECLEAN ENVIRO

Serve to Conserve